Het is een ongemakkelijke waarheid, maar één die we niet langer mogen negeren: grote delen van de bevolking in Nederland voelen zich steeds vreemder in hun eigen land. Niet door het bestaan van migranten an sich, maar door de massa en de weigering tot aanpassing bij een aanzienlijke groep nieuwkomers – en bij hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Laten we stoppen met het inpakken. De demografische feiten liegen er niet om. Wijken, steden en zelfs provincies veranderen razendsnel van karakter. Onze cultuur, waarden en normen – het fundament waarop dit land gebouwd is – raken onder druk. En dat gebeurt niet alleen door immigratie, maar ook door decennia aan gebrek aan integratiebeleid en politieke lafheid.
(Kijk hier de speech van Eva Vlaardingerbroek hierover)
Geen band, geen bijdrage, geen reden om te blijven
We hebben inmiddels honderdduizenden mensen in Nederland wonen die geen enkele culturele, historische of emotionele band met ons land voelen. Sommigen zijn zelfs hier geboren – en toch: geen binding, geen respect, geen loyaliteit. Zij lachen onze cultuur uit, keren zich af van onze wetten, minachten onze gebruiken en verachten onze vrijheid.
Waarom zouden wij dat blijven faciliteren?
Het is volkomen redelijk – nee, volkomen noodzakelijk – om serieus te spreken over remigratie: het actief aanmoedigen van vrijwillige terugkeer naar het land van herkomst. Zeker voor mensen die hier niets komen brengen, alleen nemen. Mensen die blijven hangen in slachtofferdenken, haat zaaien tegen onze waarden, of simpelweg nooit onderdeel willen worden van de Nederlandse samenleving.
Remigratie betekent niet dat we mensen deporteren. Het betekent dat we de deur openzetten voor mensen die hier niet willen of kunnen aarden. Dat we ze een helpende hand bieden – terug naar een land waar ze zich wél thuis voelen.
We hoeven ons hier niet voor te schamen
Andere continenten kennen dit soort discussies helemaal niet. Probeer als Europeaan maar eens burger te worden in een Afrikaans of Aziatisch land zonder je volledig aan te passen. Je wordt uitgesloten, genegeerd of direct teruggestuurd. En terecht. Want een land zonder zelfbehoud is gedoemd te verdwijnen.
Waarom zouden wij in Europa dan alles maar moeten slikken? Waarom zouden wij moeten verdwijnen, onze cultuur moeten inleveren, onze wijk, onze school, ons land moeten opgeven?
Remigratie is geen straf. Het is herstel van balans.
Tegelijk: wie meedoet, hoort erbij
Laten we ook dit helder stellen: dit is geen aanval op iedereen met een migratieachtergrond. Integendeel. Er zijn tienduizenden, honderdduizenden Nederlanders van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse of andere afkomst die keihard werken, zich aan onze wetten houden, meedoen en meebouwen.
Zij zijn van onschatbare waarde. Zij zijn Nederland – net zo goed als jij en ik. Juist daarom is het belangrijk om het verschil te maken tussen wie hier wíl zijn, en wie hier alleen maar is om te profiteren.
Wie kiest voor Nederland, mag blijven.
Wie Nederland veracht, mag gaan.
Dat onderscheid moeten we maken. Hard en eerlijk, maar ook rechtvaardig en duidelijk. En dat begint met durven zeggen dat remigratie een legitieme, humane én logische optie is in het bredere debat over de toekomst van onze samenleving.
Het is tijd voor zelfbehoud
Europa behoort toe aan de Europeanen. Dat betekent niet uitsluiten om wie je bent, maar wel om wat je doet – en wat je nalaat. Als de toekomst van Nederland ons lief is, dan moeten we ophouden met bang zijn voor woorden als remigratie, identiteit, cultuur of soevereiniteit.
Zelfbehoud is geen extremisme. Het is gezond verstand.
En dus:
– Ja, we moeten remigratie actief aanmoedigen.
– Ja, we moeten grenzen stellen – ook moreel.
– En ja, we moeten tegelijk pal staan voor iedereen die loyaal is aan dit land, ongeacht afkomst.
Want alleen dan blijft Nederland Nederland.
📣 Bij DDS zeggen we wat anderen fluisterend denken – en brengen we het debat terug waar het hoort: bij de burger.
Steun ons werk: BackMe
🏦 NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media, o.v.v. Donatie DDS
Wie zijn land niet verdedigt, verliest het.
Het merendeel van de zgn. "asielzoekers" zijn afkomstig uit veilige landen.
Ze zijn veelal moslim, en dat staat voir onderwerping, angst, hast, dood en verderf.
Géén vrijheid zoals we in het Westen gewent zijn (waren)...
Géén zelfbeschikkingsrecht, je bent onderworpen aan de god vd koran.
Die vrouwen als 2 de rangs beschouwt, minder slim dd man.🤣
Hij mag haar slaan, wanneer zij vlg. hem niet gehoorzaam is..(vandaar die tent, zie je de blauwe plekken ook niet?!)
Ze is de slavin vd man, mag niet praten met andere (vreemde) mannen, behalve een bv winkelbediende.
In Afghanistan mag een vrouw niet eens het huis uit!
Op straat mag ze niet worden gehoord, ze moet helemaal bedekt zijn, zo niet, dan is de sanctie zelfs de dood.
Eea wil niet zeggen dat alke moslimmannen zo zijn, ik ken mannen die hun vrouw wel respecteren.
Heb vrienden onder hen, toen ik nog in mijn vorige woonplaats woonde, werd ik "mama" doir hen genoemd ,: een ere - titel!
Maar de koran is niet "lief" voor vrouwen, het boek komt "from hell".
De indringers zijn hier niet "zomasr" : jonge mannen in de militante leeftijd : wat Mo tijdens zijn leven niet kon bereiken : de wereld veroveren vd Islam, kunnen zijn volgers 1400 jaar later wel eens proberen : als een imam oproept tot de Jihad, dan is het leger van/voir Allah zo gevormd.
Zij zijn wel "SNEUVELBEREID,!".
Allahu Akhbar!
Hen wordt immers een hemel beloofd met 72 maagden! Ik denk zelf dat het 72.demonen zullen zijn......