Kollum reageert op Woke-indoctrinatie: regenboogbankje besmeurd

(Ruth Hartnup/Flickr.com CC BY 2.0)

Het is weer gebeurd. Voor de derde keer is het regenboogbankje in het Friese Kollum beklad. Natuurlijk, vandalisme is nooit de oplossing en het is absoluut niet de manier om een punt te maken. Maar het roept wel een vraag op: is dit een teken van een grotere frustratie? Een frustratie over de voortdurende stroom van 'woke' propaganda die ons dagelijks leven lijkt te overspoelen?

Het regenboogbankje, zogenaamd bedoeld als een symbool van liefde en acceptatie, is in feite een symbool geworden van een beweging die velen van ons als opdringerig en overweldigend ervaren. Het is een beweging die ons vertelt hoe we moeten denken, hoe we moeten voelen, en die ons probeert te overtuigen dat als we niet meegaan met hun agenda, we op de een of andere manier intolerant of onverdraagzaam zijn.

Het is een beweging die ons vertelt dat we onze kinderen moeten leren dat er talloze genders zijn, dat traditionele gezinswaarden verouderd zijn, en dat iedereen die het niet eens is met deze ideeën een 'fobie' heeft. Het is een beweging die ons vertelt dat we ons moeten schamen voor onze geschiedenis, voor onze cultuur, en voor onze identiteit.

Dus ja, het regenboogbankje in Kollum is opnieuw beklad. En hoewel we vandalisme nooit goedkeuren, moeten we ons afvragen wat dit ons vertelt over de staat van onze samenleving. Zijn we echt zo 'woke' als we denken dat we zijn? Of zijn we gewoon moe van het constante bombardement van politieke correctheid en 'woke' propaganda?

Want dat steeds meer Nederlanders klaar zijn met de voortdurende propaganda - de continue indoctrinatie - met een openlijk extreemlinks, anti-religieus, en zogenaamd tolerant maar eigenlijk extreem closeminded ideologie wordt steeds duidelijker.